Lahi yata kami ng cochero. Ang nuno ko na tatay ng lolo ko ang orihinal bagama’t hindi kotse ang pinapatakbo niya kundi isang kalesa. Ang sasakyang ito na hatak-hatak ng isang kabayo ay isa sa unang nagserbisyo sa bayan namin sa Silang. Ipinasa niya ito sa lolo ko na nang lumao’y naging tagapagmaneho ng trak na naghahatid ng tinabas na tubo mula Canlubang, Laguna, hanggang sa azucarera ni Don Pedro sa Nasugbu. Ang tatay ko naman ay nagsimulang magmaneho ng mga unang jeep ng Sarao na limahan lang sa isang hilera at de-gasolina. Samantala, dalawa sa tiyuhin ko na kapatid ng aking ina ay umekstrang ayudante ng perokaril patungong Bikol. Nang ideklara ang batas militar at nagsimulang tumaas ang presyo ng gasolina, iniwan ni Itay ang pagmamaneho ng jeep at bumili ng sariling motorsiklo at nagpagawa ng sidecar upang mamasahero mula sa plaza patungong palengke. Siyempre, pangalan ko ang nakalagay sa harapan ng traysikel at apelyido namin ang nasa saya nito sa likod.

1. Short stories, Filipino.