งานมานุษยวิทยาภาคสนามในช่วง 2 – 3 ทศวรรษที่ผ่านมาเกิดขึ้นท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงของแนวคิดทฤษฎีและ บริบทใหม่ทางสังคม การหันมาให้ความสําคัญกับภววิทยา (Ontological Turn] อิทธิพลของแนวคิดมานุษยวิทยาพันมนุษย์ (Posthuman anthropology]พหุจักรวาล (Pluriversality] ระบบซับซ้อน (Complex Systems]รวมทั้งผลกระทบของมนุษยสมัย (Anthropocene] ได้ทําให้นักมานุษยวิทยาต้องปรับเปลี่ยนวิธีคิด วิธีปฏิบัติงานภาคสนามและวิธีการสร้างความรู้ไปจากเดิมที่เคยมีมนุษย์เป็นศูนย์กลางมาสู่การทํางานที่ละเอียดอ่อนต่อความเกี่ยวข้องพัวพันและความซับซ้อนของปรากฎการณ์ "วัฒนธรรม" อาจไม่ได้เป็นผลผลิตที่มีแต่มนุษย์เท่านั้นเป็นผู้สร้างสรรค์มันขึ้น มุมมองใหม่ ท้าทายให้เรามองวัฒนธรรมในฐานะผลพวงจากปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ สิ่งมีชีวิตหลากสายพันธุ์ ตลอดจนวัตถุสิ่งของที่เป็นผู้กระทําการร่วม เส้นแน่งระหว่างธรรมชาติและวัฒนธรรม จึงพร่าเลือน โลกดํารงอยู่ท่ามกลางความพัวพันและผันผวน ภูมิทัศน์ความรู้ที่เปลี่ยนไปนี้ได้ทําให้ชีวิตการทํางานภาคสนามของนักมานุษยวิทยาต้องปรับเปลี่ยนและ แตกต่างไปจากในอดีต